خلاصه میگم
توی محل کارم به یه خانومی علاقه مند شدم. ارتباطی با این خانوم نداشتم. یعنی فوقش در حد یه سلام و علیک و یا هم سرویسی اداره برای برگشت به منزل. یکی از خانومهای دوستم رو مطلع کردم و ایشون جلوی در اداره در مورد آشنایی ما دو نفر بهش پیشنهاد داد ولی به شدت گارد گرفت. یک ماه بعدش خودم در مسیرش برای ورود به اداره قرار گرفتم و ازش خواستم یه فرصت همصحبتی بده و قبول کرد.
توی کافی شاپ با به لحن تقریبا تند ازم در مورد این دیدار سوال کرد و منم حرفمو زدم. اونم گفت یه نفر تو زندگیش هست که براش خیلی عزیزه و علت موافقتش با این دیدار این بوده که حس میکرده من خیلی دارم اذیت میشم.
دوساعت با هم راه رفتیم و حرف زدیم. ازش درخواست کردم شمارشو بده و با اصرار قبول کرد. شب عید قربان تبریک عید قربان رو اس ام اس دادم و باز هم گارد گرفت که نزارید فکر کنم اشتباه کردم شمارمو دادم. منم دیگه مزاحمش نشدم. دلیل این رفتارهاشو نمیفهمم. چرا باید دوساعت با من پیاده روی کنه و بگه طرفش اهل پیاده روی نیست.چرا باید غیرمستقیم از قد بلند من تعریف کنه؟ اصلا نمیفهمم قضیه چیه.
جریحه دار
جریحه دار عزیز
همه ما حق داریم به هر انسانی که برای مان جالب و جذاب باشد به شیوه های محترم و ممکن، احساس مان را اطلاع دهیم. ما آدمها در ضمن خوب است یک پرنسیپ اساسی را در شروع هر رابطه رعایت کنیم. در خودمان این درک و توقع را ایجاد کنیم تا به محض اینکه تلاش برای جلب توجهِ کامل فرد مقابل موثر نیفتاد در اوج احترام به خودمان و ایشان، تسلیم واقعیت شویم.
جواب منفی شنیدن به خودی خود اذیت کننده نیست ولی تکرارِ دریافتِ جواب منفی سالم و طبیعی، آن را تبدیل به احساس شکست، شرم، خود کم بینی و حتی نفرت می سازد.
به دنبال حرکاتی نباش که عمل تو را توجیه کند … به احترام خودت و اعتماد به نفس خودت و به احترام او، مدتی فاصله بگیر وگرنه متاسفانه ناگزیر می شوی حریم شخصی وی را بشکنی و این پسندیده هیچکدام تان نیست.
جریحه دار عزیز، تو بیشتر از مراوده اجتماعی می خواهی و او می فهمد. برای همین اصلا برای ادامه آشنایی به ایشان امید نبند. او درون یک رابطه است و کیفیت آن ربطی به شما ندارد. به هر حال در خوش شانس ترین وضعیت، او می داند شما آنجا هستید و در دسترس، پس ابراز علاقه ایی که کردید پا برجا خواهد بود.
بهمن
