عشق ترمیم کنندهِ ناهنجاری های دوران کودکی

در بخش اول این مقاله، تحقیق 76 ساله دانشکده پزشکی هاروارد را معرفی کردیم که در آن 268 دانشجوی مرد پذیرفتند موقعیتِ زندگی شان برای مدت طولانی  زیر ذره بین قرار بگیرد.

ادامه جمع آوری اطلاعات در باره این مردان که در حال حاضر در سنین 90 سالگی شان هستند نشان داد که نحوه روبرو شدن آنها با اجتماع و بده بستان های عاطفی که در طول زندگی داشتند سهم به سزایی در شادابی و  پیروزی های هر کدام شان داشته است. داشتن دوران کودکی پر مهر و بویژه حمایت و مراقبت مادر و پدر و رابطه گرم خانوادگی، بنیان بسیاری از کامیابی های آنان را رقم زده است.

ولی انبوه اطلاعات از زندگی تک تک مردان شرکت کننده در تحقیق که در بین شان 4 سناتور، یک وزیر دولت و حتی یک رئیس جمهور (جان اف کندی) نیز وجود دارد در عمل نتوانست به یک هویت نرمال از مرد خوشبخت دست یابد. چون همه این افراد در مقابل اتفاقات بی شمار زندگی، هر لحظه مشغول تصمیم گیری های درست و غلط هستند. افرادی که شخصیت شان ترکیبی از انواع خصلت ها و  ضعف هاست و هر کدام شان به شیوه خودشان با فراز و نشیب زندگی تطبیق می یابند.

با وجود این به قول مدیر کنونی پروژه دکتر Vaillant :« تحقیق طولانی مثل شراب هر چه زمان بیشتری را به خود اختصاص دهد بر کیفیتش افزوده می شود» زیاد دور از واقعیت نیست که به کمک آرشیو بزرگ تحقیقات، به یک تعریف عمومی از مرد خوشبخت رسید.

یکی از نتایج جالب این تحقیق طولانی، آن بود که از میان اتفاق های تلخ و شیرینی که در زندگی افراد رخ داده بود، اتفاقات خوب نسبت به تجربیات بد تاثیر ماندگارتری به جای می گذارد. برای همین شاید بعضی از مردان مثلا از داشتن پدر بی اعتنا یا واالدینِ بی مسئولیت در رنج بوده اند ولی پدربزرگ و مادربزرگ یا برادران و خواهران دوست داشتنی قدرت تخریب ناگواری ها را به حداقل رسانده اند.

 داشتن دوران ناگوار در کودکی قرار نیست به طور اتوماتیک مردان را مایوس و ناموفق بسازد. اما چه خصلت ها و ترفندهایی آینده خوشایند را برای اینگونه مردان رقم می زند؟

گروه تحقیق از ابتدا متوجه بود که مردان برگزیده شده، بیشترشان با وضعیت های مشابه اجتماعی و اقتصادی به دانشگاه هاروارد راه یافته بودند و به همین خاطر از همان شروع، یک گروه دیگر از مردان، مرکب از 465 جوان از خانواده های محروم  شهر بوستون را به طور همزمان با همان روش تحت عنوان Gluek Study  مورد بررسی قرار دادند.

نوع زندگی که در کودکی داشته ایم تعیین کننده یا تخریب کننده مطلق نیست. انسانها می توانند تغییر کنند و در این میان دلایل و روش های بسیار متنوع برای موفقیت و بیرون آمدن از چنبره افسونگرِ ناگواری های دوران کودکی وجود دارد.

خصلت های نظیر قدرت تطبیق داشتن، صبور و با گذشت بودن و توانایی برای همدردی با دیگران، بخشی از شگردهای کمرنگ کننده خاطرات بد دوران کودکی است.  یافتن یک انسان مهربان و باوفا و یک ازدواج خوب نیز از جمله مرهم های ترمیم کننده ناخرسندی های دوران کودکی است.

به قول دکترVaillant : «این ادعا کمی کلیشه ای به نظر می رسد ولی مردانی که در اوائل جوانی زنی بدانها عشق ورزیده، با وجود بی مهری های دوران خردسالی به سمت دلسرد شدن، منفی بافی و سلب اعتماد از خویش نخواهند رفت»

بخش اول