پسری هستم 28 ساله، مجرد، با دختری دوست هستم 22 ساله که با هم فوق العاده صمیمی هستیم و بین مون احترام و عشق متقابل وجود داره. هر دو احساس می کنیم مواردی مناسب برای ازدواج با هم باشیم. منتها دغدغه ای که این میان وجود داره اینه که من به جهت یک عمل جراحی سنگین که چند سال قبل داشتم، قابلیت باروری ازم سلب شده و دیگه نمیتونم بچه دار بشم. خودم نگران این موضوع نیستم چون علاقه ای به بچه ندارم اما نگرانیم از ناحیه این خانمه. هر چند با خودش مطرح کردم این مساله رو، ایشون گفت چون دوستت دارم برام اهمیتی نداره و با همین شرایط مایل به ازدواج خواهم بود.
میخواستم نظر شما دوستان رو در این باره بدونم. بنظر شما آیا این مسأله میتونه در آینده باعث بروز مشکل در رابطه من و ایشون بشه؟ یا میشه به حرف این خانم مبنی بر بی اهمیت بودن این مساله برای ایشون اعتماد کرد؟
تیمور عزیز
قبل از اینکه همسر آینده ات تصمیم قطعی اش را بگیرد این را باید کاملا متوجه باشید که طبیعی است نیازهای وی ممکن است تغییر کند. برای همین هر دوی تان نه تنها باید از نتایج درازمدت روحی و روانی این تصمیم آگاه باشید بلکه برای شروع، حداقل در باره احتمالات و راه های جانشین برای تامین نیاز مادری او و حتی نیاز پدر شدن خودت گفتگو کنید.
از قدیم، سرپرستی فرزندان بدون والدین یکی از بهترین انتخاب های زوج های مشابه وضعیت شما بود. این یک تجربه بسیار موفق و ضروری و انسانی است که می توانید به طور جدی برای آینده در نظر داشته باشید.
مادر شدن از طریق گرفتنه اسپرم از بانک کلینیکی نیز یکی از جدیدترین و در نوع خود منطبق ترین راه حل با زندگی زوج های دور و زمانه ما است. به غیر از زوج هایی مثل شما، زنان مجرد و مستقل که می خواهند قبل از دیر شدن زمان بیولوژیکی بارداری شان به نیاز مادری شان پاسخ بگویند از استفاده کنندگان اصلی بانک اسپرم هستند.
مهم این است که به کل مسیر، افت و خیزها و شانس ها و چاره های که با هم بر می گزینید آگاه باشید. اصلی ترین رمز هر رابطه دوست داشتنی و ماندگار حرف زدن و گفتگوی مبتنی بر اطلاعات سالم و کامل است. از حدس و گمان و وعده های رویایی فاصله بکیرید و حقوق شخصی خودتان را صریح و مشخص در نظر داشته باشید. هر کدام تان به هر دلیلی از حقوق خود بگذرید دیر یا زود از یک جای دیگر بروز پیدا خواهد کرد.
شاد و عاشق باشید
بهمن
