برای شروع باید گفت که نه تنها جمعیت بشر افزایش تصاعدی ندارد بلکه در حال کاهش است. در طی سی سال گذشته از تعداد فرزندان به دنیا آمده توسط زنان جهان کاسته شده است. در مقیاس جهانی، زنان معاصر به اندازه نصف مادران خود بارور می‌شوند.
نگاهی دقیقتر به اعداد و آمار تایید کننده این واقعیت مستند خواهد بود. چهل سال پیش هر مادر به طور متوسط بین ٥ تا ٦ کودک به دنیا می‌اورد ولی در حال حاضر به نصف مقدار قبلی رسیده است. همانطور که در کتابم « زلزله مردم» توضیح دادم نصف دنیا از رشد منفی جمعیت برخوردار است واین نصفه جهان شامل اروپا، اکثر مناطق کارائیب و کشورهای شرق دور نظیر ژاپن، ویتنام، تایلند، استرالیا، کانادا، سری لانکا، ترکیه، الجزیره، قزاقستان، تونس و ایران می‌گردد.
این درصد منفی تولد برای چین هم صدق می کند، هم برای چین بزرگ که بخاطر قوانین سخت گیرانه تولید بیش از یک بچه را ممنوع اعلام کرده است و هم برای چینی های مهاجرت کرده در سراسر جهان از جمله در تایوان، سنگاپور وحتی هنگ کنگ …
محققین می گویند زنان به خاطر بالارفتن سواد و بهتر شدن شیوه معیشت، فرزندان کمتری می‌خواهند. این روند حتی برای زنان یکی از فقیر‌ترین کشورها یعنی بنگلادش هم صدق می کند. در حال حاضر خانواده‌های بنگلادشی بیشتر از سه فرزند ندارند. همین ماجرا در هند و بویژه برزیل که کاتولیک هستند هم اتفاق افتاده است. انگار حرف کشیشان هم خریدار ندارد.
زنها برای اولین بار در طول تاریخ تمدنهای بشری پی می برند که مرگ و میر نوزادان و بچه‌ها به خاطر بهداشت بهتر آنقدر پایین آمده که نیازی به تعداد بیشتر برای تولید مثل خود ندارد. از این ببعد لازم نیست زنها تعداد زیادی بچه داشته باشند تا از میان آنها چند نفری هم باقی مانده باشند.
بی‌شک هنوز نقاطی از افریقا وجود دارد که زنان، متوسط اولادشان پنج بچه به بالا است و بله، خاورمیانه‌ایی هم وجود دارد که سنت و مذهب جایگاه قویتری در اذهان مردم دارد. ولی به جز قبایل پراکنده در یمن یا افغانستان و سایر مراکز کوچک مذهبی٬ بقیه نقاط خاورمیانه هم پذیرفته است که با بچه‌های کمتر، شانس موفقیت خانواده نیز بیشتر خواهد گشت. از جمله آنها ایران است که از متوسط هشت اولاد به میانگین دو بچه در خانواده رضایت داده است.
به نظر می‌آید فرقی نمی‌کند که مردم کشورها فقیر یا ثروتمند، سوسیالیست یا کاپیتالیست، بی خدا یا مومن باشند چون اکثرآنها در مسیر کاهش تولید مثل هستند.
با این وجود نباید تصور کرد که رشد جمعیت زمین متوقف شده است. برجمعیت زمین هر سال ٧٠ میلیون نفر افزوده می‌گردد ولی این مهم را باید در نظر گرفت که به فاصله یک نسل جمعیت زمین رابطه متعادلی با تعداد مرگ و میرها در زمین برقرار خواهد کرد. زمینی که دیگر نه جنگهای بزرگ جهانی دارد و نه بیماریهای واگیردار کشنده که هر بار دهها میلیون انسان را به کام مرگ بکشاند.
لطمه‌ایی که رشد مصرف بر پایه‌های حیات و محیط زیست زمین می‌زند اصلا قابل مقایسه با تاثیرات رشد جمعیت نخواهد بود. نصف کربن و دودهای سمی جهان در بخش کوچکی از زمین تولید می‌شود، جایی که فقط هفت درصد جمعیت زمین را در بر گرفته است.
تولید کربن سمی رها شده در هوا برای هر آمریکایی برابر با چهار چینی، بیست هندی، سی پاکستانی، چهل نیجریه ایی و دویست و پنجاه اتیوپیایی است.
حقیقت زیانبار مصرف زیاد، مدتهاست که دیگر قادر به یافتن توجیه و دلیل برای تمدید و بازسازی افسانه ناگوار جمعیت زیاد نیست.
Fred Pearce,The overpopulation myth, The prospect magazine
Fred Pearce is author of Peoplequake (Eden Project Books
