دکتر کولین مشغول کار در دفترش بود که ناگهان یک آگهی اینترنتی بر روی صفحه‌ی کامپیوترش ظاهر شد. آگهی فوق، مدرک دانشگاهی برای فروش داشت. در طی روزها و هفته‌های متوالی، همه‌ی کامپیوترهای دانشگاه ایلینویز به شکل مستمری از آگهی فروش مدارک تحصیلی دانشگاهی اشباع شده بود.
دکتر کولین کنجکاو بود که بداند چه کسی این تهاجم اینترنتی را به راه انداخته است، به همین دلیل تصمیم گرفت که با موسسه‌ی فوق تماس تلفنی بگیرد و موفق شد که پیامی بر روی تلفن موسسه کذایی بگذارد.بعد از چند روز یک نفر که لهجه اروپای شرقی داشت به شیوه‌ی فروشندگان، با آب و تاب تمام از دانشگاه « پارک وود » گفت و این که چه رشته‌های دانشگاهی در موسسه‌شان عرضه می‌شود.
دکتر کولین که مدرک فوق لیسانس را از هاروارد گرفته و دکترای خود را از پرینستون، انگشت به دهان ماند وقتی که فروشنده فوق اعلام کرد که با پرداخت ٤٤٠٠ دلار، او می‌تواند دکترای مهندسی سیستم‌ها را از دانشگاه پارک وود بخرد. فروشنده حتی اشاره کرد که اگر این مدرک راضی کننده نیست می‌تواند مدرک دیگری که باب میل او باشد برایش تهیه کند و به عنوان مثال دکترای زبان آلمانی را پیشنهاد کرد.
دکتر کولین که ناباورانه سرش را می‌جنباند و کل ماجرا را شگفت‌آور یافته بود در ذهنش مدرک خریداری شده‌ی جعلی را شبیه کلاه‌گیس مردانه‌ای تصور می‌کرد که از دور داد می‌زند تقلبی است. به هر حال، همه‌ی ماجرا بر کنجکاوی این استاد دانشگاه افزود و او را مصمم ساخت تا نگاه دقیق‌تری بیافکند به دانشگاه پارک وود.
در نگاه اول، آدرس وب‌سایت دانشگاه فوق تفاوت چندانی با بقیه‌ی دانشگاه‌ها نداشت و پر بود از خدماتی که برای دانشجویان وجود دارد. بعد از مقداری گوگل کردن، دکتر کولین پی برد که وب‌سایت مزبور کپی کاملی از وب‌سایت دانشگاه مرکزی فلوریدا است. وقیح‌تر از همه خوش‌آمدگویی رئیس دانشگاه پارک وود بود که بدون هیچ تفاوتی در پنج دانشگاه تقلبی دیگر نیز به کار گرفته شده بود.
دکتر کولین بیشتر از آن که عصبانی شود وسوسه شد که پی‌گیری بیشتری بکند، او پی برد که مدارک خریداری شده و مصنوعی عمومیت بیشتری دارند و در گوشه و کنار، اخبار برملا شدن مدارک تقلبی هر از چند گاهی در رسانه‌ها هم انعکاس می‌یابد.
آقای کولین، دکتر فیزیک هسته‌ای است و قاعدتا نباید خود را درگیر مسائل این‌گونه کند ولی او دیگر نمی توانست دست از ماجرا بکشد. بعد از کمی گوگل کردن پی برد که مدرک تقلبی پدیده‌ی تازه‌ای نیست و آخرین قدمت ثبت شده‌ی آن در اروپا، به قرن ١٤ میلادی نیز می‌رسد.
امروزه، موسسات مدرک‌ساز مستقر در آمریکا، سالانه بیش از ٢٠٠ هزار مدرک جعلی به متقاضیان از سراسر دنیا می‌فروشند. تخمین یکی از تحقیقات نشان می‌دهد که تقریبا به همان اندازه که دکترای واقعی در دانشگاه‌های آمریکا کسب می‌شود به همان میزان نیز دکترای تقلبی به فروش می‌رسد.
ارزش بازرگانی این صنف خدماتی! که مشتریان بین‌المللی دارد به بیش از یک میلیارد دلار می‌رسد. در آمریکا، مدارک جعلی افشا شده نشان می‌دهد که پنتاگون، ناسا، بیمارستان‌ها و آتش‌نشانی‌ها نیز از آن مصون نبوده‌اند.
به نظر می‌رسد کارمندان هم برای کاریابی بهتر و هم برای افزایش حقوق، دست به خرید این‌گونه مدارک جعلی می‌زنند. در دو سال متوالی ٢٠٠٣- ٢٠٠٤، اداره بازرسی دولتی بدون اعلام قبلی، بخش کوچکی از ادارات مرکزی را مورد ارزیابی آماری قرار داد و پی برد که ٤٦٩ نفر از کارمندان فدرال مدارک تقلبی داشتند.
دانشگاه‌های جعلی با توجه به گسترش ارتباطات و به خصوص اینترنت، به شیوه‌های معتبرتری توسل می‌جویند. آنها نه تنها قادر هستند که میلیون‌ها نامه در آن واحد به سراسر جهان ارسال کنند بلکه با به کار گرفتن طراحان حرفه‌ای، سایت‌های اینترنتی جذابی برای خود خلق می‌کنند. شرکت های مزبور حتی پا را فراتر گذاشته و هم‌زمان با فروش مدارک، این امکان را به خریداران می‌دهند که با پرداخت بهای بیشتر قادر خواهند بود ضمانت‌نامه‌ی معتبری نیز برای مدرک خویش خریداری نمایند.
این مطلب ترجمه‌ای است از
David Wolman, Fraud U: Toppling a Bogus-Diploma Empire, December 21, 2009, Wired Magazine
http://zamaaneh.com/morenews/2010/01/post_1170.html
