فیلم سینمایی « دربند» نمونه کامل یک درام مربوط به خارج رفتن است که سعی در منفی نشان دادن همه آنهایی دارد که به نوعی ربطی به خارج دارند. دختر تهرانی ( پگاه آهنگرانی) که مدام در حال پارتی و مهمانی است و منتظر گرفتن یک پاسپورت تقلبی، ناگزیر تبدیل به معشوقه مرد بازاری طلبکار می شود. او بعد از سقط جنین، کلاه بر سر بهترین دوستش ( نازنین بیاتی) که یک دختر دانشجوی شهرستانی است می گذارد و به خارج می رود.
نشان دادن شخصیت منفی دختر تهرانی با بزرگ جلوه دادن مهربانی و بویژه مذهبی بودن دختر شهرستانی توام می شود. نازنین در اولین لحظه ورود به خانه دختر تهرانی، یک قرآن کوچک را بعد از بوسیدن بر روی طاقچه می گذارد. نازنین حجاب محکمی دارد و معلم خصوصی پسران نمی شود. درست در برابر خوش قلبی و انسان دوستی نازنین، بقیه شخصیت های فیلم همگی خودخواه یا کاسبکار هستند.
یکی از تکرارهای دوست داشتنی که در این فیلم شاهدش بودم حضو فرزند جوان یک مرد بازاری بدجنس است. مرد بازاری که هم سحر ( دختر تهرانی) را حامله کرده بود و هم نقشه به دام انداختن نازنین را در سر می پروراند. فرید، نسل جدیدی از فرزندان آدم های ثروتمند و قدرتمند است که نه تنها از مسیر اخلاق و مرام پدران خود جدا می گردند بلکه از آن نفرت هم دارند.
فرید پسر همیشه ساکت و مودب مرد بازاری که البته دلبسته دختر شهرستانی شده است از دست پدرش گریزان است و قبل از خود، مشکل اصلی نازنین را با پاره کردن همه سفته ها و مدارک متعلق به پدرش، حل می کند.
با همه این تلاشها، واقعیت اساسی این است که میلیونها انسان ایرانی مبادرت به مهاجرت نمودند چون به خارج کشور رفتن شان، برای دستیابی به زندگی اجتماعی انسانی تر و محترمانه تر بوده است.
