یکی از فیلسوفان مطرح فرانسه « ژان لوک ننسی» در یکی از آخرین کتاب هایش « Being Singular Plural » مدعی می شود که هویت فردی نمی تواند بدون هویت جمعی وجود داشته باشد و حتی به خودش جسارت می دهد که ادعا کند:« معنا و مفهوم حیات و زندگی وجود خارجی نخواهد داشت اگر دیگرانی نباشند که معنای زندگی را با آنها شریک شویم. نه به خاطر اینکه یک حقیقت و معنای اصلی وجود دارد بلکه به خاطر اینکه حقیقت و معنا به خودی خود فقط از راه تماس و سهیم شدن وجود خارجی پیدا می کند.»
او معتقد است ملیت ها٬ هویت ها و فرهنگها یکدست و قالبی نیستند و در حقیقت تمدن بشری در سیاره زمین گواه است که ما فرصت من و ما بودن همزمان را داریم. من بدون ما وجود ندارد و هر کدام ما٬ تلفیقی از « من متحد با ما» هستیم.
یکی از بهترین نمونه های مصداق عملی فلسفه ژان لوک ننسی در باره مهاجرین و رابطه شان با کشورهای میزبان است. او معتقد است در دوره و زمانه ما هم مهمان و هم میزبان قادر به حفظ یک « من متحد با ما» می توانند باشند. یک فرانسوی٬ هم می تواند فرانسوی اصیلی و ریشه دار که هست باشد و هم فرانسوی که ملیت های مختلف را در خود پذیرفته است. مهاجرین هم می توانند هویت بومی خود را داشته باشند و هم هویت فرانسوی خود را تدارک ببینند. به نظر او٬ قدم اول و اساسی٬ یافتن نقطه اشتراک و تماس است.
تورونتوی عزیز که میزبان بیش از ۱۰۰ ملت و زبان و فرهنگ سیاره زمین است یکی از معدود نقاطی است که « من متحد با ما» در آن شکل گرفته است. این هم تصاویری از تولد ۱۴۷ سالگی کانادا که توسط همان تعداد ملیت های ساکن تورونتو جشن گرفته شده است.
Jean-Luc Nancy
photos by Vandad zamani
