مارک معروف American Apparel شهرتش به ایجاد تبلیغات پر سر و صدا است. آخرین تحفه این مارکِ فروشنده لباس این است که سعی کرده است مانکن های یکی از فروشگاه هایش در نیویورک را طبیعی تر نشان دهد و به همین خاطر موی بدن پایین تنه برای آنها تعبیه کرده است.
اگر از تبلیغات و انگیزه های کمپانی فوق فاصله بگیریم و به توجه و بحثی که در رسانه ها دامن زده شده است توجه کنیم می بینیم که مثل همیشه هر نوع نیتی در ذات خود مهیا کننده نیکی ها هم می تواند باشد. از دیلی تلگراف تا هافینگتون پست تا مجلات جدی نظیر آلترنت و ایندپندنت به آن پرداخته اند. موضوعاتی که بیشتر از همه به آن دامن زده شده اینها هستند:
چرا با جود اینکه در غرب خشونت از سر و کول دنیای سرگرمی ها ( سینما و بازی های ویدئویی و حتی کتابها) بالا می رود جامعه واکنش چندانی ندارد ولی دیدن تکه ایی مو آن هم بر پایین تنه یک عروسک تمام قد هیاهو ساز می گردد؟ چرا لخت بودن و هر ماجرای مربوط به عضو خصوصی انسان، شرم و ترس با خود می آورد؟
چرا این کمپانی تهیه کننده لباس اگر به دنبال طبیعی ساختن مانکن ها است اصراری به لاغری بیش از حد بدنشان و برجسته ساختن سینه های بسیار خوش فرم با نوک های برجسته! دارد؟
آیا این شگرد تبلیغاتی در جهت تبدیل بیشتر زنان به عنوان یک کالای جنسی است؟ یا اینکه انگیزه های سودجویانه، همیشه و شاید ناخواسته باعث دست درازی به تابوها و در نهایت متزلزل شدن آنها می گردد؟
آیا باید بترسیم که فرزندان کوچک ما از جلوی ویترین رد شوند و اعضای خصوصی را در حد کمابیش واقعی ببیند؟ اصلا چه اشکالی دارد ببینند وقتی که تجربه طبیعی دیدن بدن والدین شان را دارند؟
