روزانه نزدیک به دو میلیارد کوکاکولا توسط مردم جهان نوشیده می‌شود؛ نوشابه‌ای که قیمت اعتبار و نام تبلیغاتی‌اش ۷۰ میلیارد دلار برآورد شده است. قیمت و اعتباری که بر طبق تخمینِ موسسه استاندارد و برآورد قیمت کالا‌ها، ترکیبی از میزان سوددهی، مقدار فروش و از همه مهم‌تر عشق و وابستگی مصرف‌کنندگان به این کالا است.
آوازه فرح‌بخشی و لذت لحظه‌ای نوشابه شیرین به حدی است که ادعا می‌شود کوکاکولا بعد از «اوکی» دومین کلمه‌ای است که همه مردم جهان آن را می‌شناسند و می‌فهمند؛ کلمه‌ای که آشنا‌تر از نام انواعِ خدایان، پیامبران و پدیده‌های طبیعی جهان است. نوشابه‌ای که حجم بیلیونی مصرف روزانه آن این ادعا را دور از واقعیت نمی‌داند که شاید تعداد آدم‌هایی که در حال نوشیدن کوکاکولا هستند بیشتر از آدم‌های است که در کره زمین به خواب می روند یا تازه بیدار شده‌اند.
راز موفقیت نوشابه ارزانی که در ۲۰۰ کشور جهان و در هر کوچه و برزن در دسترس همه قرار دارد در این نهفته است که بدون هیچ تفاوت اجتماعی و فرهنگی، توسط همه انسان‌ها نوشیده می‌شود. کوکاکولا همچون شراب و غذا و آب نیست که بر اساس قدرت مالی انسان‌ها یا بر اساس ارزش‌های اعتقادی‌شان، کفیفیت و کمیت مختلف پیدا کند.
مخترع کوکاکولا یک داروساز و سرباز مجروح شده در جنگ‌های داخلی آمریکا به نام «جان پمبرتون»[۱] بود. آقای پمبرتون که در کنار انبوه بازماندگان مجروح جنگ، معتاد به مورفین شده بود برای پیدا کردن داروی کم خطر‌تر، معجونی اختراع کرد که بتواند جانشین مورفین شود. چند سال بعد، نوشابه کوکاکولا برای اولین بار در سال ۱۸۸۶ در یک داروخانه به قیمت پنج سنت به فروش رسید.
کوکاکولا اسطوره جهان معاصر، نماینده عطش سیری‌ناپذیر زندگی موفقی است که شبانه‌روز برای رسیدن به آن تبلیغ می‌شود. «رویای آمریکایی» به کمک کوکاکولا، مزه مطبوع و ارزانی را برای میلیاردها انسان معاصر در سراسر جهان تدارک دیده است. لذت نوشیدنی که با وجود توخالی بودن، بهانه‌ای شده است تا ثابت شود نسل بشر احساسات و لذت‌های مشابه دارد.
A.S. Hamrah, The Coke Side of Life, the Paris Review
http://www.theparisreview.org/
