خالکوبی یا کبودی زدن سابقه بسیار قدیمی در ایران دارد. به طور رسمی حضور آن در فرهنگ عمومی با شعری از مولوی در مثنوی معنوی ثبت شده است. خالکوبی در دین یهود و اسلام مورد استقبال قرار نگرفته است ولی مسیحیت تعصب زیادی نسبت به آن ندارد. ادیان قدیمی تر، از خالکوبی برای رفع بلا، تزئین بدن و حتی وسیله شفا استفاده می کردند.
.
این حکایت بشنو از صاحب بیان در طریق و عادت قزوینیان
بر تن و دست و کتفها بی‌گزند از سر سوزن کبودیها زنند
سوی دلاکی بشد قزوینیی که کبودم زن بکن شیرینیی
گفت چه صورت زنم ای پهلوان گفت بر زن صورت شیر ژیان
.
