ستایشِ شکست توسط یک فیلسوف

فیلسوف امریکایی و استاد دانشگاه تکزاس Costica Bradatan در مقاله ایی که در نیویورک تایمز منتشر کرده است نگران حس خوشبینانه تحولات سریع جهان کنونی است. او معتقد است بشر به خاطر دستاوردهای صنعتی و علمی در طی دهه های اخیر به این بلندپروازی خطرناک میدان داده است تا خود را بی نقص، باهوش و زیبا تصور کند. فیلسوف امریکایی نگران این مسئله است که در مسیر بسیار مغرورِ آینده، متاسفانه جایی برای شکست و اثرات بسیار مفید آن وجود نخواهد داشت.

او معتقد است:

۱ – شکست به انسان فرصت می دهد تا واقعیت وجودی اش را بدون هیچ پرده پوشی ببیند

ما به عنوان یک موجود زنده، بر اساس غریزه بقا و محدودیت های طبیعی مان، تمایل داریم تا دنیا را یکدست و قابل اتکا و غیر قابل تخریب ببینیم. در همان حین برای ما، درک این مسئله غیرقابل قبول است که دنیا می تواند بدون ما وجود داشته باشد.

به خاطر قدرت خودفریبی، از یادمان می رود که چقدر به « نبودن» نزدیک هستیم. هر خطای ساده و تصادف کوچکی به راحتی می تواند نقطه پایان همه چیز باشد. شکست ها و خطا ها شاید همیشه مرگبار نباشند ولی همواره خطر « نابودی» را با خود حمل می کنند.

شکست ها و خطاها، زمینه را برای این حقیقت نیز هموار می کنند که متوجه باشیم ما مرکز جهان نیستیم. ما نوزادان همیشه طلبکاری نیستیم که همه دنیا در نقش یک مادر با عشقی بدون و چرا در خدمتش خواهد بود. درک این واقعیت به ما اجازه می دهد که احترام بیشتری به حیات بر سیاره زمین بگذاریم و از تلف کردن و ایجاد خسارت ناشی از خودخواهی های مان، بکاهیم.

۲ – ناتوانی ها و شکست پذیری ما، بخشی از هویت وجودی ما است

همیشه یک فاصله عمیق بین آنچه که فکر می کنیم هستیم و می توانیم باشیم وجود دارد. این همان تفاوتِ بین واقعیت و آرزو است. دره بین توانستن و ضعف ها،  تفکر ایده ال و مدینه فاضله را در تخیل ما می پروراند. آرزوهای اتوپیایی توماس مور در دوره رنسانس، بیش از آنکه گویای آرزوهای ما باشد تصویری است از کمبودها و خطاها و ضعف های که داریم. شکستبخشی از هویت ما است.

۳ – شکست و حذف، بخش جدایی ناپذیر از سرشت و سرنوشت ما است

در هر موقعیتی که باشیم و هر قابلیتی که داشته باشیم ساختمان وجودی ما در نهایت با یک شکست بیولوژیک یعنی مرگ، روبرو خواهد شد. این «تهدیدِ وجود» همواره با ما بوده است ولی هیچگاه از تکاپو باز نایستادیم. تمام تلاش بشر برای کنترل و تا حد ممکن، تعدیل سرنوشت نهایی مان یعنی مرگ است.

In Praise of Failure By COSTICA BRADATAN
http://opinionator.blogs.nytimes.com/2013/12/15/in-praise-of-failure/?_r=0

Costica Bradatan is an associate professor in the Honors College at Texas Tech University and the religion and comparative studies editor for The Los Angeles Review of Books. He is the author of the forthcoming Dying for Ideas. The Dangerous Lives of the Philosophers.”