از اواخر قرن 19 میلادی در زبان انگلیسی چندین نام برای شلوار کوتاه مردان درست شد. اتفاقی که در تمام کشورهای دیگر نیز صورت گرفت. مردان و حتی جامعه همواره از همان آغاز با پوشیدن شلوارک راحت نبودند. بحث های زیادی نیز در جریان بود که کجا و کی و چگونه می شود با شلوار کوتاه ظاهر شد؟
پوشیدن شلوارک در مدارس پسرانه مد شد و ولی امتناع فوق تا زمان جنگ جهانی دوم ادامه یافت. تجربه استفاده از یونیوفورم نظامی پر و بال اولیه را به این شلوار مخصوص تابستان ارائه داد.
بعد از جنگ نیز همچنان پوشیدن شلوار کوتاه مختصِ بعضی بازی های ورزشی بود. در بازی تنیس نیز بعد از رقابت ها، ورزشکاران ملزم بودند که برای مراسم و اهدای جایزه و حضور در استادیوم بلافاصله شلوار بپوشند.
شورت تابستانی از دهه 50 میلادی قرن بیستم از طریق هالیوود به جامعه مردان نزدیکتر شد ولی مدتها طول کشید تا یک لباس « معمولی» مردانه گردد. شورت های ورزشی از کوتاهترین ها و چسبنده ترین ها شروع به خودنمایی کرد ولی در دهه 80 میلادی ، لنگه هایش کشیده تر شد و تا حوالی پایین زانو هم رسید.
در حال حاضر، همچنان شورت و شلوارک و شلوار کوتاه و شورت تابستانی و شورت های ورزشی فقط در بعضی از مکانها و فضاها عادی گشته اند. شلوار کوتاه هنوز وضعیت مشخصی در مناسبت های فامیلی، مهمانی ها، جشنهای خانوادگی، مراسم رسمی و ادارات برای خود دست و پا نکرده است… همچنان یک حس مربوط به سن و احساس جوانی با شلوارک ها عجین است و هنوز بخضی از مردان قدیم، استفاده از شورت را فقط برای پسران عیب نمی دانند.
می گویند که شورت را با آستین های تا خورده هم نپوشید بهتر است. شلوار کوتاه و کفش سندل را بهتر است با جوراب نپوشید. البته همه این توصیه ها بیشتر سلیقه است و لی همه می دانیم که برای لباس های عمومی سلیقه ها و توقعات عمومی هم وجود دارد. معمولا پوشیدن شورت با پیراهن آستین دار و یقه های دگمه دار ترکیب خوبی نمی شوند. در دو جای مشخص می توان به پوشیدن شورت شک نکرد. 1- در هوای بسیار گرم و 2- محل قراری که به کار و بازرگانی مربوط نمی شود.
