برای Thomas Joiner استاد دانشگاه ایالتی فلوریدا بیش از هر چیز این سئوال مطرح بود که چرا «خودتخریبی» به شکلی فراگیرتر از همیشه، گریبان بشر را گرفته است. شیوع خودکشی، از نظر وی نمی توانست بر اساس دلائلی باشد که به طور سنتی، بشر بر روی آنها انگشت گذاشته بود. برای این محقق آمریکایی، تلخی بهت آلودِ خودکشی پدر خودش، انگیزه بخش شیوه های جدیدتری از پاسخگویی شد.
در کنار سئوال ابدی که خودکشی پدرش عملا در برابر او قرار داده بود، آمار جهانی خودکشیِ نزدیک به نیم میلیون انسان در ۱۰ سال گذشته نیز در روبروی او قرار داشت. در خود امریکا، امسال رکورد خودکشی باز هم شکسته شد و به ۴۰ هزار نفر رسید.
از جمله تغییرات اساسی در شبکه رو به گسترش «خود تخریبی»، افزایش درصد خودکشی در بین میانسالان است. به طور سنتی، جوانی و پیری انگیزه های قویتری برای پایان بخشیدن به زندگی فراهم می کردند ولی افزایش درصد خودکشی در سنین ۴۵ تا ۶۴ ساله که همواره موفق ترین و با ثبات ترین دوره زندگی بشر می باشد زنگ خطری است که بی شک ضرورت شکل گیری شیوه های بررسی جدیدتر را می طلبد.
خودکشی بالاترین سهم مرگ و میر چهل ساله های سفیدپوستِ طبقه متوسط کشورهای ثروتنمد را داراست. ارقام خودکشی در زنان موفق و مدیر نگران کننده تر است. خودکشی برای زنان سفیدپوست طبقه متوسطِ دهه سی سالگی، دلیل اصلی فوت است و زنان دهه چهل ساله ها، تقریبا سهم مرگ و میر ناشی از سرطان سینه و خودکشی شان به یک اندازه است.
آمار جمع اوری شده در طی ۸۰ سال گذشته در باره تغییر و تحولات مربوط به روند خودکشی در طبقات و سنین مختلف توسط جامعه شناس دانشگاه Rutgers خانم Julie Phillips، گویای این حقیقت ترسناک است که همه کسانی که بعد از سال ۱۹۴۵ به دنیا آمده اند شانس خودکشی در آنها بالاتر از دیگران خواهد بود و دقیقا به همین دلیل، رشد بیسابقه خودکشی در ۱۰ سال گذشته را شاهد هستیم و مهلک تر اینکه،، شیوع فوق، هر ساله از گستردگی بیشتری برخوردار خواهد بود.
توماس جوینر ضمن مجهز بودن به آمار هر لحظه دقیق تر شونده جهانی است که قادر گشته است به یک فرمول جدید دست یابد که در برگیرنده و پاسخگوی همه عوامل و موج های تغییر و تحولِ مربوط به خودکشی باشد. توماس جوینر ضمن وقوف کامل بر همه اسناد ثبت شده، تحقیقات و حتی اشاراتی که در ادبیات و هنر ۲۰۰ سال گذشته در باره خودکشی عنوان شده است به سراغ سئوال هایی رفت که او را از تکرار پاسخ های یک سویه و حتی توهین آمیزِ نظریات کلی افرادی چون فروید دور نگه دارد.
در نیمه اول قرن بیستم، بر اساس تاثیرِ اندیشه فروید، احساس « گناه»، دلیل اصلی خودکشی عنوان شده بود. به نظر فروید میل به خودتخریبی واکنشی بود به اعمال خبیثی که بشر نسبت به دنیای بیرونی از خود بروز می داد و شرم و گناه ناشی از آن، به طور ناخودآگاه به انتقام از خود و خودتخریبی می انجامید. توماس جوینر نمی توانست اندوه مرگ پدرش را با این توهین پاسخ دهد که شاید پدرش به خاطر شرم ناشی از « خود ارضایی» خود را تسلیم مرگ کرده است.
برای توماس جوینر مهم بود که بداند چرا از هر ۵ بار سوء قصد برای خودکشی، چهار بار آن توسط زنان صورت می گیرد ولی از هر ۵ خودکشی چهار تای آن مردان را به کام مرگ می کشد؟ اگر زندگی در شهرها و دنیای سیمانی محرک خودکشی هاست پس چرا آمار خودکشی در پارکها و مناطق طبیعت بالا است؟ چرا در دوقلوها و جوامع دیاسپورا نظیر سیاه پوستان امریکا، درصد خودکشی کمتر است؟
او می دانست که صدها دلیل و شرائط می تواند انگیزه بخش خودکشی ها باشد. او می داند که دلائل بالابرنده ریسک خودکشی آنقدر عمومی است که می تواند شامل همه انسانها گردد. او می داند که فکر خودکشی به ذهن بخش بزرگی از بشر خطور می کند و از میان آنها فقط نیم درصدشان، بدن شان به تخت اورژانس می رسد ولی چرا؟
Tony Dokoupil, Suicide Epidemic
He is a senior writer at Newsweek and The Daily Beast
