زنان و کاهش میل جنسی به شریک زندگی

گفته می شود بین 10 تا 30 درصد زنانِِ 20 تا 60 ساله، مشکلِ کم شدن میل جنسی نسبت به شریک جنسی ثابت خود دارند که از آن تحت عنوان « کمبود میل جنسی به شریک زندگی» یاد می کنند.

تلاش برای یافتن یک قرص که تمایل جنسی از دست رفته در زنان را به آنها باز گرداند به دلائل مختلف نمی تواند به سادگی دستیابی به وایگرا باشد. قرصی که برای مردان کشف شده است و به شکل وسیعی نیز از آن استفاده می شود در حقیقت از مکانیسم ساده ایی برخوردار است.

وایگرا به لحاظ تاثیرات شیمیایی فقط می تواند مسیر و اندازه گردش خون را به سمت عضو جنسی مرد سوق دهد ولی به افزایش تمایلات جنسی قرار نیست بیانجامد. به شکل مشخص تر، آنچه که با خوردن وایگرا، نصیب مردان می شود، عضو تحریک شده ایی است که در حالت عادی، به دلائل مختلف نمی توانست تحریک شود.

زنان به غیر از تحریکات فیزیکی در عضو جنسی شان، برای امیال کمرنگ شده احتیاج به مواد محرکی دارند که هوس و شور جنسی شان را به جای خود برگرداند. در حقیقت وایگرای زنانه بیشتر از هر چیز قرار است با مغز زنان دست و پنجه نرم کند.

نویسنده و روزنامه نگار معروف Daniel Bergner در کتاب جدیدش « زنان چه می خواهند؟ نگاهی علمی به امیال زنان» ضمن جمع آوری بیشترین تحقیقات مربوط به فعالیت های جنسی زنان در طی نیم قرن گذشته، به یک ادعای جدیدی دامن می زند. او بخش بزرگی از کتابش را به این تئوری اختصاص داده است که سرد شدن و از دست دادن میل جنسی زنان به خاطر سنت زندگی تک همسری است.

او با اتکاء به تحقیقات انجام شده عنوان می کند که زنان در بین سال اول تا چهارم زندگی مشترک، میل جنسی شان نسبت به شریک ثابت خود را از دست می دهند ولی همچنان قادر هستند که شور و شعف جنسی برای مردان دیگر داشته باشند.

این ادعای نویسنده، تضاد فاحشی با همه دستاوردهای اندیشه داروین و روانشناسی تکاملی و حتی جامعه سنتی دارد که سیستم قضاوت شان را بر اساس تفاوت نیاز جنسی مردان و زنان قرار داده اند.

بنا بر تئوری قدیمی، مردان میلونها اسپرم دارند و هر کجا و هر موقع می خواهند می توانند از آن استفاه کنند. در مقایسه با دانه های ارزان و میلیونی تولید مثل مردان، زنان فقط کمتر از 1000 تخمک در رحم خود تولید می کنند.

در مقابل آن، بارداری و مادر بودن برای فرزند ناتوانِ انسان، هزینه زیادی طلب می کند به همین خاطر، زنان دست بسته تر، محطاط تر و حساب شده تر عمل می کنند. بر طبق این فرضیه برای زنان داشتن رابطه، صمیمت، اعتماد و در نهایت جذابیت مردان منوط به این اصل است که آیا او بابای خوبی خواهد بود یا نه؟

به اعتقاد نویسنده کتاب و سایر محققین معاصرتر، این شیوه مقایسه انگیزه های زناشویی زنان و مردان به دلائل مختلف و از جمله آنها کشف قرص ضدبارداری کاملا به زیر سئوال رفته است. از بعد از داروص ضد حاملگی، زنان قادر گشتند مرز بیت تولید مثل و رابطه جنسی را کاملاً مجزا کنند و به همراه آن کنترل بیشتری بر تمناهای جنسی خود داشته باشند.