شکی نیست که هیاهوی مداوم در پیرامون ایران، کنجکاوی هایی زیادی در اذهان مردم جهان ایجاد می کند. عکاسان زیادی به ایران آمده اند تا بتوانند از نمدِ سوژه داغ «ایران»، کلاهی برای خود بدوزند. اغلب شان نیز آماتور بوده اند. در این میان، تصویرگران حرفه ایی نیز بوده اند که به خاطر ذاتِ کنجکاو خودشان و اطمینانی که به نگاه مستقل خود داشتند نظرشان به جامعه متحول و متنوع ایران جلب شد.
پائولا وودز در بین این مجموعه، از ظرافت و رندی قابل توجهی برخوردار است. به نظر من، شخصیت جهان وطن وی ( داشتن پدر و مادر کانادایی- هلندی، بزرگ شدن در پاریس، زندگی در ایتالیا و سکونت در هائیتی) به او قابلیت دیدن جنبه های متنوع تر در موضوعات آثارش را داده است.
او با یک پروژه به مدت طولانی زندگی می کند و اصلا عجله ایی به خرج نمی دهد. مهمتر از همه اینکه به قضاوت نمی نشیند و تلاش ندارد تصویر مثبت و منفی برای یک شیوه خاص از ایرانی بودن ارائه دهد.
پروژه « قدم تان بر روی چشمانم» را از سال 2005 شروع کرده است. انتشار کتاب مصورش را در سال 2010 به اتمام رسانده است و تازه این اواخر شاهد حضور آثار وی در گالری ها و تورهای بین المللی هستیم.
تصاویری که او از نقاط مختلف ایران گرفته است با تمام قدرت در برابر پیشداوری های منفی در باره ایران می ایستد. او سعی کرده است کشف شخصی اش در باره مردم ایران را به معرض دید جهانیان قرار دهد. ایران به تصویر کشیده شده توسط او ترکیبی است بسیار متنوع، پر جنب و جوشِ، مدرن، مذهبی و سنتی…
Paolo Woods: walking on my eyes
