درجه قابلیت افراد برای تشخیص روحیات و رفتار خود و دیگران می تواند متفاوت باشد. هر چه افراد بتوانند درک درست تر یا توجه بیشتر به خصوصیات روحی و شخصیتی خود یا دیگران داشته باشند در زندگی اجتماعی و فردی شان متعادل تر هستند.
در دنیای روانشناسی به این پدیده می گویند «ذهنیسازی» یا «ذهنفهمی» و در انگلیسی از آن به عنوان « منتالیزیشن» یاد می کنند.
ساده ترین مثال در باره این قابلیت می تواند این باشد که شما درون یک فروشگاه هستید و دارید فکر می کنید یک هدیه تولد برای یک نفر بخرید که برایش جالب یا مفید باشد. درجه شناخت شما از حال و هوای آن فرد یا تشخیص روحیات وی می تواند شما را به تصمیم و انتخاب کادوی مناسب تر برای آن فرد برساند.
اگر مثال خرید کادوی تولد برای یک شخص دیگر را به زندگی روزمره تعمیم دهیم متوجه خواهیم شد که مقدار شناخت ما از روحیه و احساسات خودمان و دیگران، می تواند به سلامت روحی و تصمیمات روزمره زندگی مان ربط داشته باشد.
در دنیای روانشناسی وقتی دنبال آسیب ها یا مشکلات روحی و روانی در افراد هستند درچه « ذهنسازی» یا پروسه منتالیزیشن، یکی از مبناهای تشخیص بیماری افراد می تواند باشد.
توجه به حس و حال خود یا دیگران در ضمن می تواند در بیرون از محوطه روانشناسان یا جامعه شناسان هم صورت بگیرد.
چون همه ما مدام دچار نوسانات روحی هستیم در بسیاری از موارد متوجه دلیل احساسات مان نیستیم و متاسفانه رفتار و تصمیم های نامناسب می گیریم.
اگر قادر باشیم به مرور در همه موقعیت های زندگی نظیر محل کار، در جمع دوستان یا در زندگی مشترک به درک واضح تری از احساسات خود و دیگران دست یابیم می توانیم امیدوار باشیم که تا حدودی « بهترین خود» خواهیم بود.
