۱- افرادی که همیشه نقش مظلوم و قربانی را ایفا می کنند
این طور آدمها مدام حس گناه و پشیمانی از کاری که کردید یا نکردید به شما منتقل می کنند. آنها عادت کردند بگویند من انگار برایت مهم نیستم یا مسئول احساسات و عواطف ناراحت کننده ایی هستی که سراغم می آید. آنها همیشه شکایت شان این است که «رفتار درستی با من نداری»
۲- افرادی که عدم موفقیت یا نارضایتی شان از زندگی را به دیگران نسبت می دهند
هر شغلی که از دست می دهند تقصیر رئیس شان است. اغلب آدمها از نظر آنها افرادی با نیت های مردم آزارانه دارند.
در ذهن شان هم نمی گنجد شاید خودشان باعث اصلی شکست یا محرومیت یا درجا زدن خودشان باشند چون معتقدند اگر مشکلی هم هست تقصیر دیگران است.
۳- افرادی که شما را از اهداف یا آرزوهای تان منع می کنند
مدام سعی می کنند به شما بقبولانند که توقع تان بالا است. می گویند چرا می خواهی ادامه تحصیل بدهی؟ دنبال یک شغل بهتر گشتن ریسکش زیاد است. این دختر که بهش نظر داری سطحش از تو خیلی بالاتره و …
۴- افرادی که وانمود می کنند از نظر اخلاقی تشخیص بهتری دارند
طوری حرف می زنند که انگار همه ارزشها و رفتار خوب را در خود دارند. هرگز معذرت نمی خواهند چون معتقدند دارند به ما می آموزند.
حرف تان را قبول ندارند و مخالفت می کنند چون معتقدند شما نمی فهمید یا درک نادرستی دارید. همه این کارها را به عنوان دوستی و مهربانی و حمایت از شما بروز می دهند تا یادت باشد که همیشه خودت را زیر سال ببری و اعتماد به نفس نداشته باشی.
۵- افرادی که فکر می کند محتاج راهنمایی و گوشزد شان هستی
آنها غذا خوردن، حرف زدن و حتی نحوه لباس پوشیدن تان را قضاوت می کنند. مدام تذکر می دهند که زیاد آرایش می کنی یا بیش از حد ولخرجی می کنی.
آنها دوست تان ندارند و شما را افراد ضعیف و ساده لوح فرض می کنند که احتیاج به مدیریت شان دارید.
