مجرد بودن وضعیتی نیست که باید برایش خجالت بکشید یا معذرت بخواهید یا احساس شرم کنید. مجرد بودن چه یک تصمیم باشد یا یک موقعیت ناخواسته، به هر حال یک واقعیت بسیار گسترده و عمومی در زندگی نسل های کنونی است.
با این وجود در هر جمع دوستانه یا فامیلی و حتی در محیط کار، آدمها به خودشان حق می دهند از شما بپرسند چرا هنوز مجردید؟ نمی ترسید دیر بشه؟ به فکرش هستی؟ وقت میگذاری برای پیدا کردن یک نفر و …
برای پاسخ به انواع این سوالها بهتر است در قدم اول روی نیات هر سوال کننده دقت کنید. به قول معروف مهم است بفهمید این سوال از کجا آب می خورد:
اگر قصد سوال کننده ایجاد شرم و انتقال حس بد به شما است و پشت سوالش یک قضاوت و حتی نیش و کنایه قرار دارد سعی کنید به جوابهای کوتاه رسمی بسنده کنید که در ضمن به طرف مقابل اشاره می کند که حریم شخصی ام را نشکنید:
* هنوز فرد دلخواهم رو پیدا نکردم
*بهتره در باره اش حرف نزنیم. ممنون
* الان بیشتر از همه دنبال تثبیت موقعیت فردی ام هستم.
* با لحن طنز و شوخی بگویید نگران نباش. حتما تو مراسم ازدواجم دعوت میشی
اگر سوال از طرف یک دوست یا یک عضو خانواده باشد که بر اساس نرم جامعه و تربیت عمومی، به هر حال برای مجرد بودن تان احساس نگرانی یا دلسوزی می کند جواب تان می تواند صمیمی و عاطفی باشد. راحت و محترمانه عکس العمل نشان دهید:
* می فهمم منظورت رو ولی جواب دادن به این سوال یا توجه ات، الان برام راحت نیست. معذبم میکنه
* خیلی راحت و صمیمی خاطر نشان کنید که مجرد بودن مزایای خودش را دارد.
* به هر شکلی که برای تان راحت است توضیح دهید که آدمها به دو نوع مجرد و متاهل تقسیم نمی شوند. هر کدام ما در درجه اول یک شخصیت کامل هستیم.
واکنش اصلی بهتر است این باشد که با هیچکس نجنگید یا سعی در اثبات برتری وضعیت تان نکنید. قضاوت ها و نیات شان را به رخ شان نکشید. آنها فقط بهتر است بفهمند وضعیتی که در آن هستید یک بخش از مراحل زندگی شما است.
How to Answer the Question: So, Why Are You Still Single?
,
