بعضی از سینماگران سعی می کنند با معرفی شخصیت هایی که می آفرینند الگوهای مناسبتری از رفتار و سلیقه زندگی را معرفی می کنند. ویم وندرس در پرفکت دیز فرصتی برایش فراهم شد تا انسان جدیدی را در معرض تماشا بگذارد.
او قرار بود یک فیلم تبلیغی از توالت های شیک شهر توکیو بسازد. شاید با خودش فکر کرده بود چه نوع انسانی می تواند با دقت و ظرافت کافی مسُولیت نظافت و نگهداری این نوع دستشویی که بیشتر شبیه یک اثر هنری است را به عهده بگیرد؟
ویم وندرس شخصیتی را برای این موقعیت خاص ساخت که شاید بتواند الگویی برای فاصله گرفتن بسیاری از آدمها از همهمه سرسام آور مصرف بیافریند.
او با تلفیق خصوصیات رفتاری به تازگی مد شده فلسفه غربی اخلاقی استوِیک و ذن و بودیسم شرقی، شخصیتی را تجسم کرد که بودا وار در حالی که به موسیقی امریکایی علاقه دارد در مقابل توالت های پست مدرن زانو زده و با جدیت و دقت تمام آنها را تمیز می کند.
نظافتچی سخت کوشی که شاید هم مثل بودا، گذشته قدرت و ثروت ( ملاقات کوتاه با خواهر متمولش ) را رها کرده و با شغل نظافتچی دستشویی ها را تمیز می کند.
قهرمان فیلم پرفکت دیز فارغ از روزمره گی ها و حرص ها و دویدنهای سایرین، مسیر ساده و درویش واری از زندگی را در معرض دید تماشاگران سینما قرار می دهد.
زندگی Hirayama نظافتچی توالت های عمومی شهر با وجود اینکه پر است از لحظات شعف و الهام های ساده و زیبا نظیر مشاهده رقص نور آفتاب در میان درختان ولی اصلا ایده آلیست نیست. او یک شهروند مسُول است و با سخت کوشی تمام کارش را مهم و مفید می داند.
ویم وندرس در این دنیای سریع و پر از تغییرات که همه نگران هستند « مبادا عقب بیفتم از این همه دیدن و خواستن و مصرف» شخصیتی می سازد که از هر آنچه که دارد راضی است.
