ژاپنی ها هر سال در فصل بهار، جشنی برای آلت مردانه تدارک می بینند و در طی آن روز مجسمه ها و شمایل عضو مبارک مردانه را حمل می کنند. آب نباتها و شکلاتهای به شکل آلت مردانه را می خورند. بر روی مجسمه های آلت مردانه در مسیر فستیوال می نشینند. شمع های به شکل آلت نذر می کنند و روز شاد و البته محترمانه ایی را برای سپاس گذاری از این عضو حیاتی می گذرانند.
اگر کمی فاصله بگیریم از مذاهب دره نیل یعنی یهودیت، مسیحیت و اسلام که همگی سرچشمه نقل قولها و داستان های شان مشابه است پی می بریم که در سایر فرهنگها عضو جنسی مردانه آنقدر هم بد و ناپسند و تابو و گناهکارانه نیست.
مردان از حدود ۱۲ سالگی رها ساختن اسپرم را تجربه می کنند. تجربه ایی که لذتبخش است. لذت به اوج جنسی رسیدن، در بدن انسان و اغلب جانوران تعبیه شده تا برای دستیابی مجدد به لذت، مدام، اسپرم تولید و پخش کنند تا نسل هر نوع از موجودات منقرض نشود.
هر دفعه که یک مرد به اوج جنسی می رسد تا حدود ۳۰۰ میلیون اسپرم را به بیرون از بدن می فرستد.
مغز طوری بدن را هماهنگ می کند که مدام یادآوری جنسی و تجریک به شکل های مختلف در بدن تهیه شود تا آلت برجسته شود. تعداد دفعات حالت سفت شدن در سنین مختلف مردان فرق دارد ولی همیشه و تا لحظه آخر زندگی خواهد بود.
مردان به طور متوسط در حین رابطه جنسی حدود ۷ دقیقه می توانند عضو مبارک را ایستاده و برجسته نگاه دارند تا اینکه به ارگاسم و خروج اسپرم از بدن برسند.
