این روزها ایام ثبت نام بچه‌ها است. همه میخوان بچه هاشونو تو مدارس خوب (خاص) ثبت نام کنند. مثل مدارس نمونه، شاهد، هیأت امنایی…
حالا از مدیران این مدارس بپرسید شرایط ثبت نام چیه؟ با کمال پررویی میگن اول خَیّر بودن. یعنی والدین دانش آموز وضعیت مالی عالی داشته باشه و بدون هن و من پول بریزه به حساب مدرسه.
نتیجه اینکه این مدارس شده اند مدارس با بهترین امکانات سرمایشی و گرمایشی، صوتی تصویری، ارتباط آنلاین با خانواده ها. میز و نیمکت های تک نفره مُبلی. در و دیوارهای رنگ آمیزی شده و شیک .اردوهای علمی و تفریحی آنچنانی.
و اما وقتی نتونی خیر باشی… یعنی رْک و پوست کنده مفلس باشی. مستاجر باشی. کارمند و کارگر باشی یعنی مدرسه بچه ات امکانات صفر. میزهای فرسوده و چوبی ،کولر پنجره ای عهد بوق، توی سرمای زمستون دريغ از یه ذره هوای گرم. کلاس خشک و خالی. در و دیوار کثیف. مستراح های خراب و غیر قابل استفاده.
دسته سومی هم هستند که دستشان به مدارس خاص نمی رسه و مدارس دولتی را هم در حد بچه‌هاشون نمی بینند و به مدارس غیر انتفاعی روی آورده که اکثریت وضعیت مالی خوبی ندارند اما از زندگی شان می‌زنند و به جیب صاحبِ مدرسه می‌ریزند.
قبل از انقلاب زمان شاه فقید، تو مدرسه ای که خودم درس می خوندم پسر حمال و تاجر و مهندس و دکتر روی یک میز درس می خواندند. مطمئنم اکثریت مدارس کشور همین روال بود.
