مدتی است متوجه شدم موضوع ابرو برداشتن در زمان های مختلف زندگی من مطرح بوده است. در مدرسه راهنمایی یکی به خاطر تراشیدن قسمت میانی ابروی پر پشتش معروف بود. یکی در دوره دبیرستان به خاطر ابروهای خوش تراشش… این اواخر در خارج هم، یکی از دوستانم پیشنهاد کرد وسط ابروهایم را بتراشم وگرنه «خارجی ها فکر می کنند خِرفت هستی».
جالب است که تغییری هر چند ناچیز در ابروهای یک مرد، به سرعت توسط دیگران، بخصوص خانم ها تشخیص داده می شود. گاهی این تشخیص با طعنه نیز همراه می شود. به نظر می رسد ابروی مردان جز اولین نشانه های ظاهری است که از روی آن بتوان درمورد یک نفر پیش قضاوت کرد. چیزی که بدیهی به نظر می رسد این است که عمل ابرو برداشتن همواره به خانم ها ارتباط داده می شود و وقتی مردی این عمل زنانه را انجام می دهد، گویی مردانگی اش خدشه دار می شود.
نقش ابرو برای خانم ها نیز پر رنگ است همانطور که ابروی به هم پیوسته ی خانم ها، حداقل در گذشته ای نچندان دور، نشانه ای از تاهل و تجرد آنها بود. مورد ابرو را می شود به موارد دیگر نیزتعمیم داد. مثلا اینکه در جامعه ما سبیل گذاشتن ظاهر مردانه را تقویت می کند، و یا اینکه تراشیدن موهای دست و پا برای خانم ها معمول، ولی برای آقایان غیر معمول است. حتی من شنیده ام که بعضی خانم ها ی فمینیست موی زیر بغل خود را نمی تراشند تا در این مورد با آقایان برابر باشند!
تمام این موارد برای من عجیب به نظر می رسد از این نظر که بر اساس یک دسته قرار داد نانوشته، موی بدن می تواند حاوی پیام هایی باشد که افراد بر اساس آن در مورد یکدیگر قضاوت کنند. انگیزه ی نوشتن این مطلب نیز از آنجا شروع شد که چند شب قبل تبلیغی در تلویزیون دیدم که یک آقا از دستگاه مو بَر برای شکل دادن به ابروهای خود استفاده می کرد. با دیدن این تبلیغ به نظرم رسید ابرو برداشتن آقایان کم کم دارد عادی می شود.
شاید در آینده نظر شخصی افراد در مورد چگونگی انتخاب ظاهر خود و نگهداری از بدنشان، الزاما منجر به قضاوت در باره آنها نشود، و در نتیجه هر فرد به دور از تاثیراتی که محیط و جامعه ی اطراف بر او می گذارد، ظاهر خود را تغییر دهد، یا بر عکس، تغییری در ظاهر خود ایجاد نکند.
منبع تصویر
http://www.radiofarhang.se/archive/news-archive/468-2015-04-28-07-45-42
