تو زندگی تون آدم های مقروض یا ورشکسته رو دیدید؟ آدم هایی که در دو سه بزنگاه اصلی زندگی شون اشتباه می کنند و سال ها باید تاوان اون اشتباه رو بپردازند. این آدم ها هیچ گونه برنامه ای ندارند چون دیگه اختیار زندگی دست خودشون نیست. نمی دونند فردا چه اتفاقی می افته!
آیا فلان طلبکار بهشون وقت میده؟ فلان بانک به ضامنش زنگ می زنه؟ فلان مغازه ای که ازش خرید قسطی کردند بهشون فشار میاره؟ صاحبخونه میاد زنگ خونه رو می زنه؟ هر کدوم که زودتر اتفاق افتاد رو همون لحظه رفع و رجوع می کنند و یا با خواهش و التماس چند روز وقت می گیرند.
الان جمهوری اسلامی من رو یاد این آدم ها میندازه. هیچگونه برنامه ای ندارند، هیچ وقت دست پیش رو نمی گیرند، برای هیچ نوع پیشامدی نقشه ای ندارند چون نمی دونند فردا کی میاد زنگ در خونه اش رو می زنه! شروین آهنگ «برای» می خونه دو روز بعد اون ها هم یه آهنگ درست می کنند، مردم شعار نویسی می کنند اون ها پاک می کنند و شعار خودشون رو می نویسند.
مردم عمامه می پرونند اون ها عمامه می بوسند، مردم میان تو خیابون برای اعتراض ولی وقتی برای فوتبال به خیابون نمیان اون ها کارناوال مسخره راه میندازند. حکومتی به شدت منفعل، خسته و از هم گسیخته که حتی توان فکر کردن هم نداره.
یه آدم ورشکسته بیچاره رو شاید چهار نفر ضمانت کنند ولی این رژیم مفلوک اونقدر زده هر پل پشت سرش رو داغون کرده که هیچکی گردن نمی گیره….
