دکتر جرج حبش را میشناسید؟
او یک فلسطینی مسیحی بود. دکترای اطفال داشت و تمام ثروت و زندگی شخصی و حرفه ای خود را صرف کودکان بیمار و زندگی آنها کرده بود. هزینه درمان آنها را متقبل می شد.اسکان شان میداد. هر آنچه را که یک انسان متعالی داشت در او وجود داشت.
سالها بعد او در مصاحبه ای میگوید: روزی به چشمان خود دیدم پیرمرد و زن و کودک فلسطینی با قنداق اسلحه توسط سربازان اسرائیلی از شهرشان رانده میشوند صرفا بابت یک اعتراض به حق… آن روز تا شب گریستم و بیمارستانم را بستم و زندگیم را ترک کردم برای نجات این مردم.
بعدها وقتی یکی از اتوبوسهای مدرسه شهرک های اسراییلی بمبگذاری میشود از او نظر خواهی در باره این حادثه هولناک میشود، این مرد انسان دوست در پاسخ میگوید : «اسرائیلی ها را می بایست از کودکی کشت»
قصدم این است که بگویم گاهی حتی انسانهای بزرگ نیز در چرخ دنده های افراط دیگران خرد میشوند و پرنسیپ های انسانی را نادیده می گیرند.
هیچکدام از ما نسبت به این فرآیند واکسینه نیستیم.
این وظیفه همه ما انسانهاست که در احوالات یکدیگر موثر باشیم. بر خواستهای خود آنچنان اصرار نورزیم که راه تنفس بر ایده های دیگر بسته شود. قرار ما افزایش مهربانی است. شعار ما « زن زندگی آزادی» است.
در خشونت حد نگه داریم. در مشاجرات و سرزنش و تحقیر یکدیگر حد نگه داریم. حتی در صحنه سیاست به برخی موازین پایبند بمانیم.
