دورادور یک دوست مجرد می شناسم که هر از چندگاهی فرصت دیدار بین ما در یک جمع فراهم می شود. هیچوقت نشنیدم بگوید با یک زن رابطه دوستی یا زناشویی داشته باشد.
این بار هم که دیدمش به نظر تغییری نکرده بود. شوخی هایی که مطرح می کرد همانها بود که مدام می گفت مثل این یکی که :« زن باید سفید و تپل و خوش اخلاق باشه. مرد زشت و کچل و بداخلاق»
حتما شوخی می کرد ولی به نظر من در کل، شخصیتش و رابطه اش با زن در همین حد و حدود است که بر زبان می آورد. تعریف او از زن واقعا فرق زیادی با زن روسپی و یا حتی عروسک جنسی ندارد. زن برای او فقط وسیله ایی برای تخلیه جنسی فوری و مکانیکی است.
این نوع مردان حتی اگر خوش هیکل و جذاب باشند چون اعتماد به نفس کافی ندارند ترجیح می دهند ته قطار بنشینند و نقش یک مرد خشن و کینه ایی را ایفا کنند.
اگر هم بروند دنبال یکی که خوش شان می آید چون به شخصیت و هویت مردانه شان اعتمادی ندارند با ماشین و خانه و پز شغل و تخصص شان، قدم برمی دارند و طبیعتا زن هایی جذب شان می شود که دنبال پول و موقعیت شان هستند.
بعضی ها دنبال زنان توسری خورده و بدون اعتماد به نفس و اذیت شده می روند، زنانی که به اندازه خودشان بدبین و منفی هستند.
این طور مردها به یک زن واقعی و صمیمی و مستقل و باشعور نمی توانند دل ببندند. از زن می ترسند یا بدشان می آید. این نوع مردان می دانند که ظرفیت لازم در وجودشان نیست که یک زن را با قلب شان تسخیر کنند. آنها نمی توانند زن شان را راضی نگه دارند.
Image source
https://unsplash.com/photos/n4ymhyyFY7A
