از قرن ۱۵ میلادی چندین دانشگاه مذهبی در اروپا بودند که از همان موقع مدرک دکترا در زمینه های مختلف می دادند. قضات، پزشکان، ریاضی دانان، ستاره شناسان و روحانیون دوران رنسانس، همگی فارغ التحصیل این مراکز تحصیلات عالیه بودند.
با پیشرفت دانش، پزشکان جراح آنقدر مشهور شدند که نجبا، تجار و هنرمندان شهر به دیدن تدریس کالبدشکافی شان می رفتند.
ناگفته نماند که پزشکان بسیار معروف اروپا نظیر « آندره واسیلیوس» به کمک دانشجویان شان از قبرها جسد می دزدیدند. یا با قضات آشنا قرار میگذاشتند تا فقرایی که جرم های سنگین داشتنند و حکم اعدام می گیرند جسد تازه شان برای تدریس و نمایش کمابیش عمومی به آنها داده شود.
در دوران طولانی قرون وسطا، هیچ چیز تغییر نمی کرد چون مشیت الهی و سرنوشت حکم اصلی زندگی بود. اما متفکران رنسانس توجیه خوب مذهبی برای دست بردن در کار خدا پیدا کردند. آنها ادعا کردند کالبدشکافی بدن انسان و حیواناتی که خدا آفریده است در حقیقت احترام به عظمت قدرت خدا می باشد.
Public Dissection Was a Gruesome Spectacle
بیش از ۷۰ دانشگاه از قرن ۱۱ تا ۱۶ در اروپا ثبت شده است که به مرور افزایش یافته اند.
هفت دانشگاه بزرگ ایرلند و انگستان بین قرن ۱۵ تا ۱۷
Image source
Wikimedia Commons
