مقایسه وضعیت خودمان با دیگران، برای همه ما یک کار مداوم روزانه است. ما می خواهیم از طریق مقایسه با دیگران به درک و تشخیص جایگاه خودمان برسیم.
در تصویر بالا، مرد خوش هیکلی دارد از استخر بیرون می آید. شاید هر روز صدها بار این نوع تصاویر از زندگی و هیکل و موقعیت دیگران جلوی چشم ما رژه می روند.
آیا بهتر است ذهن و چشم و گوش خود را بسپاریم به این مقایسه ها یا چون می دانیم ممکن نخواهد بود پس چشم و گوش مان را ببندیم و دنیای بیرون از خود را انکار کنیم؟
.آیا راه سومی هم هست که هیکل خوش تراش این مرد جوان ما را مغموم نسازد چون بارها تصمیم گرفتیم مثل او بشویم ولی نتوانستیم
شاید راه واقعبینانه برای جلوگیری از سرزنش مداوم خودمان این باشد که بپذیریم هر انسان با دیگری فرق دارد. اکثر ما قرار نیست بدن مدل ها و ورزشکاران را داشته باشیم. برای همین واقعی ترین کار این است که فقط بهترین.خودمان باشیم.
ناچار نیستم تخیل کنیم که روزی دو ساعت ورزش سخت برای ماه ها و حتی سالها داشته باشیم تا بدن درون تصویر بالا نصیب ما گردد.
برای خیلی از ما نیم ساعت قدم زدن روزانه یا در بهترین حالت دو روز ورزش بدنی ساده در هفته بیشترین و مفیدترین همتی است که می توانیم داشته باشیم.
هر انسان بهتر است دیر یا زود به حد متوسط قابلیت جسمی و روحی و حتی اجتماعی و اقتصادی اش آگاهی یابد تا مقایسه با دیگران، اذیت کننده نشود.
اگر بر مقدار وضعیت و همت و قابلیت خودمان مسلط باشیم بلافاصله با دیدن تصویر مرد خوش هیکل بالا، به جای حسرت، افسوس و حتی شرم، لبخندی بر گوشه لب مان نقش می بندد و به همین که هستیم افتخار می کنیم.
ما احساس خوبی از خودمان خواهیم داشت چون مقایسه ما با دیگران بر اساس واقعیت وجودی خودمان است. بخصوص که عملا می دانیم امروز نیم ساعت قدم زدیم.
Photo by John Fornander on Unsplash
