انسانها برای رسیدن به یک زندگی مثبت، همواره متکی به شور و هیجان و سخت کوشی خود هستند. در بررسی که محققین نوروژی در « ایده های جدید روانشناسی» منتشر کرده اند با استفاده از ضریب دقیق بین شور زندگی و توانایی دستیابی به آن، به این نتیجه رسیده اند که زفتار پر شور و سازنده، می تواند فقط بین افراد ۱۷ تا ۵۳ سالگه مجال بروز پیدا کند.
آدم هایی که به ۵۴ سالگی می رسند متاسفانه انگیزه و قدرت شان برای ریسک و ماجراجویی و پیگیری جدی هدف ها، کاملا رنگ می بازد.
به نظر محققین نوروژی، افراد بالای ۵۴ سال اگر همچنان فکر می کنند نشاط و انرژی و صلابت لازم در آنها وجود دارد متاسفانه تصور واقعبینانه از وضعیت خود ندارند. مشکل اصلی که اغلب افراد نادیده گرفته می شود عدم تطبیق و همراهی بین خواسته ها و قدرت پیگیری شان است.
واکنش اولیه بسیاری از آدمها در برابر این واقعیت این است که موقعیت و توانایی جسمی و روحی و حتی اجتماعی هر فرد با دیگری فرق دارد امامحققین نوروژی خیلی صریح تاکید می کند که بعضی از آدمها ممکن است شور و نشاط، کنجکاوی و احساس روبرو شدن با پدیده های جدید را هنوز داشته باشند ولی عزم کافی برای اجرای آن را ندارند.
Get up and go: is 54 really the age we lose our passion for life?
https://www.theguardian.com/science/2020/oct/28/get-up-and-go-is-54-really-the-age-we-lose-our-passion-for-life
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0732118X20301240?via%3Dihub
