وارد دهه ۲۰ سالگی ام شدم و هنوز تاکنون وارد یک رابطه نشدم و از این بابت خیلی خوشحالم. ولی چرا؟
۱- آینده من مقدم بر همه چیز است
من برای مشخص شدن مسیر زندگی شغلی و شخصیتی باید همه چند سال آینده را با تمرکز تمام برای خودم صرف کنم. من به آنهایی که می توانند وارد یک رابطه شوند و همچنان در مسیر اهداف خودشان باشند احترام قائلم ولی خودم را می شناسم که جزو آنها نخواهم بود.
۲- من برای کامل شدن احتیاج به هیچ فرد دیگر ندارم
من هرگز نفهمیدم چرا بعضی ها دنبال یکی دیگر هستند که با وی کامل شوند. هیچکس نباید دنبال یک نیمه دیگر بگردد چون هر انسان در واقعیت، خودش یک موجود کامل هست.
هر انسانی وارد زندگی ما می شود قرار نیست ما را کامل سازد. هر فرد دیگر ولی می تواند باعث افزایش هویت کاملی که داریم باشد.
۳- من ارزش خودم را می دانم
من یاد گرفته ام مستقل زندگی کنم. خانواده و برادر خیلی خوبی دارم که همیشه حضورشان در زندگی ام مثبت بوده است. دوستانم را هم دارم.
در طی دوران دبیرستان شاهد تصمیمات و رفتار همسن و سال هایم بودم که زندگی و شخصیت و احساسات شان را روی یک نفر دیگر سرمایه گذاری کردند. من می دیدم که آنها به جای به دست آوردن چیزی، بخشی از شخصیت اصلی خودشان را از دست می دادند.
۴- در جستجوی تایید خودم از طرف دیگران نیستم
وارد یک رابطه شدن یعنی پذیرفتن سلیقه و افکار و احساسات فرد دیگر، یعنی درخواست تایید آنها… بعضی ها به هر پرنسیپی تن می دهند تا مورد پذیرش قرار بگیرند. برای آنها امر مهم این است که ثابت کنند خواستنی هستند.
من هیچکس را بابت این نیازی که حس می کنند قضاوت نمی کنم. اما برای خودم سعی می کنم سقف تعریف ارزش خودم را به دیگران نسپارم.
۵- رشد شخصیت آدم همیشه ادامه دارد
کشف هویت شخصی مان در دهه ۲۰ زندگی سخت و گیج کننده خواهد بود اگر این لحظات رشد فردی با زندگی و شخصیت افراد دیگر تداخل پیدا کند. وقتی با یک نفر دیگر هستیم به ناگزیر و حتی با علاقه تمام سعی می کنیم شبیه و همراه فرد دیگر باشیم بدون اینکه هنوز متوجه شده باشیم خودمان چه خصلت ها و هویتی داریم.
۶- هنوز نمی توانم منافع دیگران را بر وضعیت خودم مقدم بدانم
وقتی یک انسان دیگر برای شما مهم می شود ناگزیرید از حقوق خودتان بگذرید. من می دانم که آماده این ازخودگذشتگی نیستم.
خودخواه بودن کار سختی است ولی همه ما وقتی از خودمان می گذریم داریم به خودمان دروغ می گوییم. برای همین عملا ناخواسته در درون مان، طلبکار و ناراحت خواهیم بود.
۷- به توقعاتی که جامعه می گوید « نرمال» است بهای جدی نمی دهم
همه می دانیم که مجرد بودن دیگر یک موقعیت ناهنجار نیست ولی شاید یکی دو نسل پیش، افراد مجرد « نرمال» محسوب نمی شدند. نگذارید توقعات و استاندارد کنونی جامعه، تصمیم گیرنده تصمیمات مهم زندگی باشند.
وارد رابطه با یک نفر شدن بهتر است براساس موقعیت و وضعیت و توقع خودمان باشد. بپذیریم که مهمترین شخص زندگی ما خودمان هستیم. فقط در این صورت است که به هویت و شخصیت و وضعیت هر انسان دیگر می توانیم احترام بگذاریم.
Seven Reasons Why I Am Not in a Relationship
image source
