سلام. مرجان هستم. ۲۷ ساله و یک آدم اجتماعی. ولی در ایجاد یا حفظ دوستی صمیمی با یک مرد تاکنون موفق نبوده ام. نمی دانم ایا قدرت تشخیص خوبی ندارم یا سریع آدمها را قضاوت می کنم یا اینکه اصلا آدم مهربان و خونگرمی نیستم. اما می دانم که مردان را ناخواسته از خودم دور می کنم.
مرجان عزیز
همه ما انسانها دوست داریم مورد توجه قرار بگیریم. دقت می کنیم ببینیم ایا افراد دیگر خصوصیات ویژه ایی که برای خود قائل هستیم را می بینند؟ ما مردان هم در هر وضعیت روحی یا هر موقعیت اقتصادی و اجتماعی باشیم تشنه و کنجکاو این هستیم که دیگران ما را بفهمند. آنطور که خودمان فکر می کنیم ما را بشناسند.
یک مشکل اساسی برای افرادی که دوستی ها و آشنایی های های موردعلاقه شان را از دست می دهند این است که توجه لازم را عملا به فرد مقابل نمی دهند. آنها فکر می کند حس و خیال و علاقه ایی که دارند به خودی خود کافی است.
دوستی و عشق عملا لذتی عمیق و مداوم برای برطرف کردن نیاز به توجه است. نیازی که آدم را سبک می کند. دیوارهای بدبینی و عدم اعتماد را کوتاه می کند. ما قبل ازهر چیزی عاشق خودمان هستیم. دوستی و عشق دیگران در حقیقت مسیری است برای تسخیر توجه آنها به خودمان…
برای همین اگر سخت ترین ولی ساده ترین کار ابراز توجه واقعی به یک مرد است. توجه واقعی با ذکر کلمات اغراق آمیز یا چاپلوسی یا عنوان کردن چیزهایی که واقعیت ندارد فرق دارد.
اگر واقعا یک مرد را جالب یافتی خیلی راحت فقط در مقابلش، حضور داشته باش. او می فهمد که دارد دیده می شوند. پی می برند که مورد توجه است و این یک لذتبخش بیکران است که در قلب و مغزش حک می شود.
مرجان عزیز تا مادامیکی که مرد مورد علاقه تو در حضور تو احساس خوبی نسبت به خودشپیدا نکنند همیشه احتمال رفتنش زیاد است. تو با توجه به او به خودی خود در مرکز اهمیت وی قرار می گیری. او هم دوست دارند برای حفظ توجه تو، راحت تر و صمیمی تر با تو روبرو شود.
حتما مشکلات زنان خیلی زیاد است ولی یکی از اذیت کننده ترین توقعات که روح و روان مرد را از تک و تاب می اندازد این است که مرد محتاج توجه نیست.
