پدیده جدیدی در شهرهای بزرگ اروپا به نام flâneur ( مرد شهری) در اواخر قرن ۱۹ میلادی و در اوج انقلاب صنعتی در غرب به وجود آمد
flâneur تصویری است از یک انسان جدید که نبضش در شهر می تپد. نوعی ملانصرالدین مدرن که در شهر، می گردد. انسانی که ازدحام و ناشناخته بودن را دوست دارد. کنجکاوی اش نسبت به غریبه ها لذتبخش است. مرد جدید شهری با همان ذوق و عطشِ کشف و شهود در شهر قدم می زند و خشنود از برتری و تسلط علم بر طبیعت است. او نماینده خوشبینی غرب نسبت به تحول مدرن است.
شاعران و نویسندگان فرانسوی آغازگر ستایش و تعریف flâneur بودند. شخصیتی که از دل قشر جدید طبقه متوسط مجال بروز یافته بود و با تمام وجود در مقابل انسان اشرافی متکبر و جدا از جمعیت مجال بروز پیدا کرده بود.
ادگار آلن پو اما ورق را برگرداند. نبوغ ذاتی هنرمندانه اش، گویی آینده مخوف و مرگبار ماشین های جنگی در دو جنگ جهانی را در شهرهای بزرگ اروپا تجسم کرده بود.
او شیوه نوشتن داستان های کوتاه را برگزید تا به گفته خودش قادر باشد با تمام قوا و در کمترین زمان ممکن، شوک لازم را بر خوشبینی بشر به تکنولوژی وارد کند.
قهرمانان داستان های آلن پو، ضد قهرمان بودند. هویت flâneur او نوعی دهن کجی به انسان مدرن بود که یکباره چشم گربه خانگی شان را در می آورند یا اعضای خانواده خودشان را می کشند و البته پس از آن اتفاقات وحشتناک، همچنان به شیوه ایی مدرن و علمی به ماجرا می نگرند.
نقد ادگار آلن پو از توسعه و پیشرفت در حقیقت تاکید بر این باور بود که انسان ذاتاْ موجود بدی است. نظری که رمانتیست های قبل از او باور نداشتند. او دیگر نمی خواست مجذوب flâneur خوشبین باشد.
http://themanofthecrowd.blogspot.ca/
