بر اساس آمارهای جهانی، از سال ۲۰۰۸ به بعد بیشتر از نصف جمعیت سیاره ما در شهرها زندگی می کنند. با رشد روزافزون استفاده از اینترنت و تلفیق آن با نحوه زندگی شهرنشینی، می شود به این واقعیت نزدیک شد که اکثریت بشر از کمبود طبیعت رنج می برد.
روزنامه نگار امریکایی Florence Williams برای رسیدن به یک نگاه وسیعتر به مشکل« دور شدن از طبیعت» سفری داشته است به اقصا نقاط سیاره ما تا بفهند جوامع مختلف چگونه با کمبود طبیعت روبرو می شوند.
او برای نوشتن کتابش در این زمینه و بعد از تحقیقات اولیه به ژاپن رفت تا نگاهی داشته باشد به سنت « حمام گرفتن در طبیعت» که آدمها از قصد به درون طبیعت می روند تا روح و روان خسته از عادت های زندگی شهری و صدا و تصویر مربوط به آن را از ذهن پاک کنند. رفتاری که ثابت شده است باعث کاهش تشویش و افزایش سلامت قلب می شود.
او در سفرنامه اش، به کره جنوبی رفته است تا شاهد « جنگل درمانی» معتادین به بازی های کامپیوتری باشد. در ادامه جستجویش در باره روش هایی که افراد برای مقابله با صدمات زندگی شهری به کار می گیرند به « مهد کودک جنگل» در آلمان رفت. تحقیقاتش او را به امریکا و سنگاپور هم کشاند تا تلاش هایی محققین برای ثبت قدرت درمانِ طبیعت را نظاره گر باشد.
او در مصاحبه هایی که با دانشمندان و طراحان محیط های طبیعی داشته است به دنبال این جواب بود که چرا طبیعت در ترمبم روح و جسم ما نقش دارد؟ او می خواست بداند به غیر از نتایج موفق در کاهش افسردگی، افزایش اشتها، کاهش سردرد، پایین آمدن چربی خون و افزایش ساعات خواب روزانه، چه عامل معنوی و عمیق تری می تواند وجود داشته باشد.
او در کتابش یکی از زیباترین و کاملترین جواب ها را عنوان می کند. او متوجه شد وقتی که انسان در درون طبیعت قرار می گیرد یک حس ناخوداگاه قوی او را وادار می سازد که همه حواس فیزیکی و عقلانی اش را به حالت هشیارباش در آورد. ذهن و بدن انسان تازه پس از ان می فهمد که چقدر اتفاق بیرون از « من» وجود دارد که نادیده می گرفته است.
به عبارت دیگر، تاکید و توجه به دنیای بیرون از خود، بار بزرگی از استرس که به صورت عادت در آمده است از روح و جسم ما برداشته می شود.
Photo via Flickr user Marc Smith
