حدود ۷۰۰ هزار سال پیش انسان سانان به ۳ گروه تقسیم شدند. نئاندرتالها و دنیزواون ها به مناطق اسیایی اروپایی کوچ کردند. جایی که موقعیت آب و هوای سرد و مقدار نور آفتاب فرق داشت با گروه سوم که انسان ها بودند، گروهی که تا ۳۰۰ هزار سال پیش در افریقا ماند.
انسانها یا همان هوموسپین ها با افزایش خردمندی های خاص و احتمالا ابزار کمی بهتر و قدرت ارتباط بیشتر در بین خود به مرور از افریقا به سمت آسیا و اروپا و استرالیا کوچ کردند.
انسانها در مناطق جدید سیاره بخصوص در آسیا و اروپا به شکل های مختلف نظیر جنگ و تجاوز یا همزیستی مسالمت آمیز با نئاندرتالها وصلت هم داشتند. برای همین بخشی از ژنهای نئاندرتالها در ساختمان ژنتیک ما انسانها وجود دارد. در ادامه، برتری ژنتیک انسانها باعث انقراض دو گروه دیگر اجداد اولیه ما شد.
محققین به طور مشخص در بررسی های شان متوجه شده اند حدود ۱۰۰ ژن در مغز بشر وجود دارد که مربوط به تنظیم و تشخیص ریتم شبانه روزی در بدن است. آنها پی برده اند که نزدیک به ۱۷ ژن سحرخیزی نئاندرتالها در ساختمان عمومی ریتم شب و روز بدن انسانها همچنان فعال هستند.
به عبارتی افرادی که به طور غریزی و طبیعی سحرخیز هستند ژنهای مخصوص صبح زود بیدار شدن شان را از اجداد انسان سان خود به ارث برده اند.
