سلام. من یک زن ۲۶ مجرد هستم. بارها برایم پیش آمده که نمی توانم یک تصمیم قطعی در بعضی مسائل بگیرم. از همه مشخص تر انتخاب مرد مورد علاقه ام است.
من دمدمی مزاج یا حتی شخصیتی عاشق پیشه نیستم. هر بار با یک مرد آشنا می شوم در قدم های اول از وی خوشم می آید. به مرور هم پی می برم که مرد مورد علاقه من است و با هم در بسیاری موارد اشتراک سلیقه داریم.
ولی یک دفعه قلبم یا مغزم شروع می کند اما و اگرها را پیش کشیدن… همین تردید و دودلی کافی است که دچار دلسردی ناگهانی می شوم.
صبای عزیز
در زمان های قدیم بشر به خاطر سپردن سرنوشتش به ایمان و تقدیر، از بسیاری جهات خیالش راحت بود. انسانها تسلیم سرنوشت و تقدیر بودند و چون و چرایی در کار نبود.
آدم های این دور و زمانه واقعا نمی توانند به هیچ اصل و اساس خاصی یقین داشته باشند چون همه چیز با شتابی عظیم در حال تغییر است.
صبای عزیز تو هم اگر توسط جامعه به شدت سرزنش می شدی، اگر شانس و فرصت دیگری نداشتی و اگر بی سواد و بیکار و بدون تخصص بودی و یا خانواده ات فرصت پشتیبانی و حمایت از تو را نداشت یقینا با یکی از آن مردانی که شاید واقعا برای خودش یک همسر و پدر خوب هم بود تشکیل خانواده می دادی.
مردد بودن با خودش نگرانی می آورد ولی تردید باعث می شود انتخاب واکنشی یا احساسی کمتری داشته باشیم.
تردید به بی مسولیتی و بی تفاوت بودن ختم نمی شود. تردید یعنی چندین حس و کشش متضاد برای یک کار وجود دارد و ما همواره آن حسی که با هویت و شخصیت کنونی ما سازگار تر است را برمی گزینیم.
در دنیای پیچیده ما تقریبا غیرممکن است خط مستقیمی بین بد و خوب کشید پس هر چه مرددتر باشیم به نفع ما است. می گویند یک ذهن هوشمند می تواند دو احساس متضاد را در باره یک موضوع داشته باشد و همچنان قادر باشد بهترین تصمیم را بگیرد.
Image source
https://www.pexels.com/
