دنیای راهب و راهبه ها

از قرن اول میلاد مسیح و بر طبق رسم زندگی عیسی، مومنین برای رسیدن به مرحله کامل انسانیت، سعی می کردند به صورت تارک دنیا زندگی کنند. کلمه مانک یا راهب، در اصل یعنی تنها زیستن و دوری از هر نوع وابستگی و علاقه به زندگی معمول …

زندگی یک مانک یا راهبه، از قرن 4 میلادی که مسیحیان وارد اروپا شدند تبدیل به اقامت در محلی شد که اصلی ترین کارشان دعا و نیایش و یادگیری اصول مذهب بود. در دوره های بعد، قوانینی نیز برای نحوه زندگی زنان و مردان تارک دنیا وضع شد. در حال حاضر بیش از 2000 صومعه مخصوص آنها در سراسر جهان وجود دارد و همگی شان با رعایت 3 اصل اساسی برپا هستند. مانک ها و راهبه ها باید برای همیشه مجرد، فقیر و مطیع اصول مذهبی باشند.

مانک ها و راهبه ها کشیش و خواهر روحانی نیستند که مشغول سازماندهی و مدیریت کلیساها و راهنمایی مذهبی مردم باشند. کار روزانه این مومنین معمولا از صبح زود تا 9 شب به دعا و خواندن سرودهای مذهبی و و تفکر و تعقل در باره خدا می گذرد.